Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

a questioning

  • 1 interrogātiō

        interrogātiō ōnis, f    [interrogo], a questioning, interrogation, question: mea: stultissimae.— A judicial inquiry, examination, C.: tribuni, L.: testium, Ta.—In logic, a conclusion from questions, syllogism: genus interrogationis ignavum.
    * * *
    interrogation, inquiry, questioning

    Latin-English dictionary > interrogātiō

  • 2 quaestiō

        quaestiō ōnis, f    [QVAES-], a questioning, examination, inquiry, investigation: exploratā re quaestione captivorum, Cs.: rem in disceptationem quaestionemque vocare, to investigate: res in quaestione versatur, is under investigation: de moribus ultima fiet quaestio, Iu.— A judicial investigation, examination by torture, criminal inquiry, inquisition: cum praetor quaestionem inter sicarios exercuisset, conducted a trial for assassination: mortis paternae de servis paternis quaestionem habere: quaestionem in eum ferre, demand his prosecution: placuit quaestionem ex his haberi, L.: instituta de morte: ad quaestionem abripi, to the torture: illum in quaestionem postulavit: quaestiones severius exercere, L.: quaestioni praeesse, to sit as judge: tabellae quaestionis, records of testimony at an examination: quaestiones perpetuae, standing commissions of criminal investigation: iudex quaestionis (i. e. quaesitor): quaestiones extraordinariae, investigations by special commission, L.: dimittere eo tempore quaestionem, i. e. the court.—A question, subject of investigation, matter, case, cause, dispute, difficulty, inquiry: quae (sententia) viri simillima, magna quaestio est: perdifficilis de naturā deorum: de moribus ultima fiet Quaestio, Iu.: beatos efficiat (sapientia) necne quaestio est, may be disputed.—The record of a judicial inquiry, minutes of evidence: hanc fictam quaestionem conscripisse.
    * * *
    questioning, inquiry; investigation

    Latin-English dictionary > quaestiō

  • 3 conquestiō

        conquestiō ōnis, f    [conqueror], a complaining, bewailing, complaint: Sulpicii: in senatu habitae.—In rhet., an appeal to sympathy.
    * * *
    I II
    lament, action of complaining/bewailing; part of a speech to excite pity

    Latin-English dictionary > conquestiō

  • 4 conquīsītiō

        conquīsītiō ōnis, f    [conquiro], a seeking out, search for, bringing together, procuring, collecting: diligentissima, Ta.: piaculorum, L.: pecuniarum, Ta.—A levying, levy, conscription: durissima: ingenuorum per agros, L.
    * * *
    I
    questioning; (Acts 15:7)
    II
    levy/levying (troops)/conscription; raising/requisition; collecting/search

    Latin-English dictionary > conquīsītiō

  • 5 dubitātiō

        dubitātiō ōnis, f    [dubito], uncertainty, doubt, perplexity: in causā: in eā dubitatione omnium: dubitationem adferre: eo sibi minus dubitationis dari, quod, etc., Cs.: sine ullā dubitatione, i. e. certainly: omnem dubitationem adventūs legionum expellere, Cs.: iuris (i. e. penes quem esset ius): de omnibus rebus: quidnam esset actum: nulla fuit, quin, etc. — A doubt, question, considering: indigna homine.— A wavering, hesitating, hesitancy, irresolution, delay: belli: aestuabat dubitatione: inter dubitationem et moras senatūs, S.: nullā interpositā dubitatione legiones educit, Cs.: sine ullā dubitatione, unhesitatingly: angunt me dubitationes tuae.
    * * *
    doubt, irresolution, uncertainty; wavering, hesitation; questioning

    Latin-English dictionary > dubitātiō

  • 6 num

        num adv.    [1 NV-].    I. Of time, now (correl. of tum), only in the phrase, etiam num, see etiam. —    II. As interrog particle.    A. Introducing a direct question, usu. expecting a negative answer, then, now (often only rendered by the interrogative form of the sentence): num videntur convenire haec nuptiis? does this look like a wedding? T.: num expectatis, dum Metellus testimonium dicat? are you waiting then for Metellus to give evidence?: num est ferendum?: num non vis audire, cur? etc., will you not, then, hear? —With -ne (rare): numne, si habuit amicos, ferre contra patriam arma debuerunt?—Followed by an: Num furis, an prudens ludis me? are you mad, or? etc., H.: num iratum timemus Iovem?... an ne turpiter faceret.—With quis, quid (indefinite; often written numquis, numquid): numquis hic est? nemo est, T.: num quae trepidatio? num qui tumultus?: num quid vis? have you any commands? (usu. a form of taking leave), T.—With nam, in eager or anxious questioning (old): Num nam perimus? are we ruined then? T.—    B. In an indirect question, whether: videte, num dubitandum vobis sit, etc.: speculari, num sollicitati animi essent, L.: quaero, num permittas.
    * * *
    if, whether; now, surely not, really, then (asking question expecting neg)

    Latin-English dictionary > num

  • 7 percontātiō (percūnct-)

        percontātiō (percūnct-) ōnis, f    [percontor], a persistent asking, questioning, inquiry: dictum non percontatione quaesitum: nihil de eo percontationibus reperire, Cs.: derecta, L.—As a figure of speech, C.

    Latin-English dictionary > percontātiō (percūnct-)

  • 8 catechisatio

    questioning; catechzing

    Latin-English dictionary > catechisatio

  • 9 dubietas

    doubt, irresolution, uncertainty; wavering, hesitation; questioning

    Latin-English dictionary > dubietas

  • 10 percontatio

    questioning, inquiry

    Latin-English dictionary > percontatio

  • 11 consultatio

    consultātĭo, ōnis, f. [2. consulto].
    I.
    A mature deliberation, consideration, consultation.
    A.
    In gen. (rare but class.).
    1.
    Abstr., * Ter. Hec. 4, 4, 28; Cic. de Or. 2, 33, 142; id. Inv. 2, 25, 76 fin.; id. Off. 3, 12, 50; Suet. Ner. 41 al.—With ne:

    per aliquot dies tenuit ea consultatio, ne non reddita bona belli causā... essent,

    Liv. 2, 3, 5. —In plur., Sall. J. 27, 2.—
    2.
    Concr., a subject of consultation:

    copiose de consultationibus suis disputare,

    Cic. Top. 17, 66. —
    B.
    Esp., rhet. t. t.
    1.
    A case proposed for decision, an inquiry concerning a case in law:

    consultationem proponere,

    Quint. 3, 8, 59:

    cum apud C. Caesarem consultatio de poenā Theodoti proponitur,

    id. 3, 8, 55; Dig. 31, 35.—
    2.
    A general inquiry upon a subject, a consideration of a principle, = quaestio infinita (opp.:

    definita controversia certis temporibus ac reis),

    Cic. de Or. 3, 28, 109:

    sive in infinitis consultationibus disceptatur, sive in iis causis quae in civitate et forensi disceptatione versantur,

    id. ib. 3, 29, 111; id. Part. Or. 1, 4; id. Off. 3, 7, 33; id Att. 9, 4, 1 sqq.—
    II.
    An asking of advice, inquiry (rare).
    A.
    Abstr.:

    tuas litteras exspecto, ut sciam, quid respondeant consultationi meae,

    Cic. Att. 8, 4, 3:

    honesta consultatio, non expedita sententia,

    Plin. Ep. 7, 18, 1:

    redeunt illi sermones, illae consultationes,

    id. ib. 8, 23, 6.—So of the questioning of the emperor by the prætor, an asking for instructions:

    visa est enim mihi res digna consultatione,

    Plin. Ep. 10, 96 (97), 9; Dig. 4, 4, 11.—
    B.
    Concr., the inquiry addressed to an oracle (transl. of peusis), Macr. S. 1, 17, 50.— Plur.:

    de consultationibus in Aponi fontem talos aureos jacere,

    Suet. Tib. 14.

    Lewis & Short latin dictionary > consultatio

  • 12 interrogatio

    I.
    In gen.:

    sententia per interrogationem,

    Quint. 8, 5, 5:

    instare interrogatione,

    id. 6, 3, 38:

    testium,

    Tac. A. 6, 47:

    insidiosa,

    Plin. Ep. 1, 5, 7:

    litteris inclusae,

    Dig. 48, 3, 6, § 1.— Absol., Cic. Fam. 1, 9, 7; Quint. 5, 7, 3:

    verbis obligatio fit ex interrogatione et responsione,

    Gai. Inst. 2, 92. —
    II.
    In partic.
    A.
    As rhet. fig., Quint. 9, 2, 15; 9, 3, 98.—
    B.
    A syllogism:

    recte genus hoc interrogationis ignavum ac iners nominatum est,

    Cic. Fat. 13; Sen. Ep. 87 med.

    Lewis & Short latin dictionary > interrogatio

  • 13 quaesitio

    quaesītĭo, ōnis, f. [quaero], a seeking or searching after (post-Aug.).
    I.
    In gen.:

    Psyche quaesitioni Cupidinis intenta, populos circuibat,

    App. M. 5, p. 171, 8.—
    II.
    In partic., a questioning by torture, the question, inquisition:

    cum postero ad quaesitionem retraheretur, proripuit se custodibus,

    Tac. A. 4, 45; Inscr. Bertol. Antiq. Aquilei. p. 300, n. 419.

    Lewis & Short latin dictionary > quaesitio

  • 14 quaestio

    quaestĭo, ōnis, f. [quaero], a seeking.
    I.
    In gen. (Plautin.):

    cave, fuas mi in quaestione,

    lest you suffer yourself to be to seek, lest I have to look after you, Plaut. Pers. 1, 1, 52:

    tibi ne in quaestione essemus,

    id. Capt. 2, 2, 3; id. Ps. 2, 2, 68.—
    II.
    In partic., an inquiry, investigation, a questioning, question, subject of inquiry:

    quaestio est appetitio cognitionis, quaestionisque finis inventio,

    Cic. Ac. 2, 8, 26; 2, 36, 115:

    quae veri simillima (sententia sit), magna quaestio est,

    id. Tusc. 1, 11, 23; id. Fin. 2, 11, 34:

    rem in disceptationem quaestionemque vocare,

    to investigate, id. de Or. 3, 32, 129:

    res in quaestione versatur,

    is under investigation, id. Clu. 58, 159:

    de moribus ultima fiet quaestio,

    Juv. 3, 141:

    res in quaestionem venit,

    comes under investigation, Quint. 5, 14, 16:

    modo aliquam quaestionem poëticam ei proponeret,

    Nep. Att. 20, 2; cf. Cic. Att. 7, 19 fin.; Sen. Ben. 5, 8, 6; id. Ep. 48, 1; Suet. Tib. 56:

    quaestionem instituere,

    to institute an investigation, Quint. 7, 1, 6:

    quaestionem solvere,

    Sen. Ep. 48, 11; Quint. 5, 10, 26.—
    2.
    A public judicial investigation, examination by torture, a criminal inquiry, inquisition; the crime is usu. constr. with de:

    cum praetor quaestionem inter sicarios exercuisset,

    instituted a trial for assassination, Cic. Fin. 2, 16, 54:

    verberibus ac tormentis quaestionem habuit pecuniae publicae,

    id. Phil. 11, 2, 5:

    quaestionem mortis paternae de servis paternis habere,

    id. Rosc. Am. 28, 78:

    quaestionem fugitare,

    id. ib. 28, 78:

    servos in quaestionem polliceri,

    id. ib. 28, 77:

    quaestionem ferre in aliquem,

    to appoint, institute, make a motion for, id. de Or. 1, 53, 227:

    habere ex aliquo,

    Liv. 33, 28:

    facere alicui,

    against any one, Dig. 34, 3, 20:

    quaestionem de furto constituere,

    Cic. Clu. 64, 181:

    quaestionem instituere de morte alicujus,

    id. ib. 64, 181:

    quaestionem de morte viri habere,

    id. ib. 65, 182;

    63, 176: quaestionem habere de servis in caput filii,

    id. ib. 63, 176:

    ad quaestionem abripi,

    to examination by torture, id. ib. 33, 89:

    alicui servum in quaestionem ferre,

    id. ib. 64, 181:

    postulare servum in quaestionem,

    id. ib. 64, 181:

    quaestiones severius exercere,

    Liv. 9, 34:

    quaestioni praeesse,

    to conduct a trial as judge, Cic. Rosc. Am. 4, 11: quaestiones perpetuae, the inquisitions concerning certain crimes (repetundarum, majestatis, de falso, de sicariis, de injuriis, etc.), conducted annually, after 605 A. U. C., by a standing commission, and presided over by the prætor, Cic. Brut. 27, 106:

    judex quaestionis,

    the director of the criminal court under the presidency of the prætor, id. Clu. 54, 148; 33, 89; id. Brut. 76, 264:

    quaestiones extraordinariae,

    trials out of the common course, held under a special commission, Liv. 39, 14; so,

    quaestio nova,

    Cic. Mil. 5, 13:

    A QVAESTIONIBVS,

    an attendant in examinations, a torturer, inquisitor, Inscr. Grut. 545, 6; 560, 1. —
    B.
    Transf.
    1.
    The court, the judges:

    dimittere eo tempore quaestionem,

    Cic. Verr. 2, 2, 30, § 74:

    totam quaestionem a severitate ad clementiam transtulit,

    Val. Max. 8, 1, 6.—
    2.
    The subject of investigation, the matter, case, question:

    perdifficilis et perobscura quaestio est de naturā deorum,

    Cic. N. D. 1, 1, 1:

    dividere totam de dis immortalibus quaestionem in partis quattuor,

    id. ib. 2, 1, 3:

    quaestio proposita,

    Quint. 9, 2, 39.—
    b.
    In partic., in rhet.
    (α).
    The rhetorical subject of debate: quaestionum duo sunt genera: alterum infinitum, alterum definitum. Definitum est, quod hupothesin Graeci, nos causam: infinitum, quod thesin illi appellant, nos propositum possumus nominare, Cic. Top. 21, 79. —
    (β).
    The main point in a disputed matter, the issue in a cause: quaestio est quae ex conflictione causarum gignitur controversia, hoc modo: Non jure fecisti: jure feci. Causarum autem haec est conflictio, in quā constitutio constat;

    ex eā igitur nascitur controversia, quam quaestionem dicimus, hoc modo: jurene fecerit,

    Cic. Inv. 1, 13, 18; cf. id. ib. 1, 6, 8.—
    (γ).
    A question, a disputed point, quaestio est, it is doubtful, may be disputed:

    sapientia efficit sapientis sola per se: beatos efficiat necne sola per se quaestio est,

    Cic. Top. 15, 60; id. Tusc. 4, 13, 29; id. Inv. 2, 20, 60:

    quaestio est, an, etc.,

    Quint. 7, 3, 22; cf.:

    nulla quaestio est,

    Aug. Retract. 1, 19, 6; cf.

    also: in quaestione est,

    Plin. 11, 17, 18, § 57; 10, 22, 27, § 52:

    quaestionis est immensae,

    id. 7, 28, 29, § 101; 28, 2, 3, § 10.

    Lewis & Short latin dictionary > quaestio

См. также в других словарях:

  • Questioning (sexuality and gender) — Questioning is a term that can refer to a person who is questioning their gender, sexual identity or sexual orientation. [ [http://www.washingtonpost.com/wp dyn/articles/A51707 2005Apr13.html Silence Speaks Volumes About Gay Support] , Washington …   Wikipedia

  • questioning — index conversation, cross examination, cross questioning, cynical, dissenting, doubtful, inconvincible, incredulous …   Law dictionary

  • questioning integrity — index impeachment Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • questioning under oath — index examination (test) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • questioning witness's veracity — index impeachment Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • questioning — {{Roman}}I.{{/Roman}} noun ADJECTIVE ▪ careful, close (esp. BrE) ▪ direct ▪ She decided to confront her boss about the situation with direct questioning. ▪ intensive …   Collocations dictionary

  • questioning — n. 1) close ( intensive ) questioning 2) under questioning (under close questioning by the district attorney) * * * [ kwestʃ(ə)nɪŋ] close ( intensive ) questioning under questioning (under close questioning by the district attorney) …   Combinatory dictionary

  • Questioning the Millennium — Infobox Book name =Questioning the Millennium author =Stephen Jay Gould genre =Non fiction, Science publisher =Harmony Books release date =1997 2nd ed. 1999 pages =224 isbn =ISBN 0 609 60541 0 preceded by = followed by =Leonardo s Mountain of… …   Wikipedia

  • questioning — ques|tion|ing1 [ kwestʃənıŋ ] noun uncount * a situation in which people, for example the police, ask someone questions: Other members of the family have been brought in for questioning. questioning ques|tion|ing 2 [ kwestʃənıŋ ] adjective 1. )… …   Usage of the words and phrases in modern English

  • questioning — I UK [ˈkwestʃ(ə)nɪŋ] / US [ˈkwestʃənɪŋ] noun [uncountable] * a situation in which people, for example the police, ask someone questions Other members of the family have been brought in for questioning. II UK [ˈkwestʃ(ə)nɪŋ] / US [ˈkwestʃənɪŋ]… …   English dictionary

  • Questioning — is a major form of human thought and interpersonal communication. The term may have the following specific meanings.*Interrogation *Scepticism, a state of uncertainty or doubt, or of challenging a previously held belief *Questioning (sexuality… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»